Stand van zaken na 1 maand

8 maart 2010 - Playa Tamarindo, Costa Rica

Jaja er is al weer 1 maand voorbij, nog 4 te gaan. Even verder waar we gebleven waren: de Tsunamie, die nooit echt is gekomen, heeft toch gevolgen gehad. Zo hebben we de laatste week haast geen strand gehad in Tamarindo. De golven waren zo hoog en sterk, dat de hotels naast het strand zandzakken moesten gebruiken om het water tegen te houden.

Niet alleen maar zonneschijn..

Hoewel ik blij ben dat ik van het receptiewerk af ben, is er de afgelopen week nog niet veel veranderd. Het werd dus hoog tijd voor een goed gesprek met de directrice, waarna ook de eerste traantjes zijn gevallen. Even zag ik het allemaal niet meer zitten. (Het is dus niet alleen maar zonneschijn hoor hier..). Ik heb geen heimwee gelukkig, maar de werkzaamheden zijn tot nu toe nog niet echt op het niveau dat ik had verwacht/gehoopt. Samen met de directrice heb ik een plan opgesteld om het te verbeteren, dus er is nog hoop. Ik heb veel nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat ik, hoewel het soms niet helemaal naar mijn zin is, ik het beste er van moet maken de resterende tijd. Vrijdag had ik dus bijna een ticket naar huis geboekt, maar dan zou ik iets hebben gedaan wat ik nog nooit heb gedaan: opgeven. Ik ben en blijf een doorzetter :)

Ruilen?

Wat doe als je oude kleren hebt en nieuwe nodig hebt? Juist ja, shoppen. Maar wat nog slimmer is, ruilen! Dus zo kwamen Veronica en ik afgelopen weekend op het idee om een marktje op te zetten. We hebben de vriendinnen van Veronica bij elkaar getrommeld en samen al onze kleren die we toch nooit aan doen verkocht of omgeruild! Blijkbaar valt Hollandse kleding hier in de smaak, want ik was al snel alles kwijt! En ik ben nu 2 bikini's, 2 shirtjes, een korte broek en nog veel meer rijker! En dat zonder iets uit te geven haha, geniaal toch! We verkochten alles voor 75 cent tot maximaal 2,5 euro. Boven alles was het dus erg mooi om te zien dat er vooral arme mensen, zoals straatverkopers, op af kwamen. Zij blij, wij blij :)

Sportief

S' avonds ben ik met Vero nog even gaan sporten. Ik doe hier drie keer per week hardlopen, ondanks de hitte. Ik ben dus enorm blij dat ik mijn sportschoenen heb meegenomen. Surfen, ben ik achter gekomen, is niks voor mij. Ik heb misschien al te veel ongeluk verhalen gehoord en ik ben dus eigenlijk een beetje bang geworden. Gisteren nog een poging gedaan, maar nee. De golven zijn ook zo sterk, ik kijk wel toe vanaf het strand; ondanks dat niet alles mee zit, blijf ik toch liever leven...

I CAN DO THIS, NOG (MAAR) 4 MAANDEN!

Foto’s

14 Reacties

  1. pap:
    8 maart 2010
    Goed geschreven verhaal Raissa. En heel goed dat je besloten hebt te blijven. En surfen gevaarlijk! Houd het dan maar bij hardlopen want we willen je weer heelhuids terug zien in Nederland.
    Groetjes xx
    Pap
  2. Terry:
    8 maart 2010
    He,he, een goed besluit om te blijven, ja.
    Ik kon me al niet voorstellen dat je zou opgeven bij tegenslag ;). Wie weet wat je nog allemaal mag beleven. Maak er wat van, kan alleen maar beter gaan! Dikke X mam
  3. Gijs:
    8 maart 2010
    He!
    Mooie verslagen hoor! Goed om te horen dat je niet opgegeven hebt... als echte reiziger zul jij immers als de beste weten dat het niet altijd alleen maar leukheid is.. Ik hou het in de gaten en maak er h et beste van!! Je bent er waarschijnlijk maar 1 keer :)!
    Groetjes Gijs
  4. Bianca:
    8 maart 2010
    Hey Raissa
    Goed besluit van je om niet op te geven, straks ben je (alweer) een hele ervaring rijker!!
    Leuk om je verhalen te lezen, je hebt een leuke schrijfstijl. En ook die foto's zeg, mooi.
    Hou vol!!
    O ja...knap van je, hardlopen met die hitte.
    Groetjes Bianca
  5. Anja en Ad:
    8 maart 2010
    Goedzo Raissa, niet zomaar opgeven. In 4 maanden kan er nog veel veranderen. Ik had je moeder gesproken dus ik wist al dat het even niet mee zat.
    Gewwon doorgaan en het beste er van maken. Groetjes Anja
  6. Thea:
    8 maart 2010
    Hoi Raissa,
    Weer een mooi verhaal wat je hebt geschreven, ook al staan er minder leuke dingen in.
    En knap hoor dat je ondanks dat het even tegenzit gewoon blijft.Dat is karakter meid
    En een paar tranen kan ook opluchten. kijk maar naar de mooie en leuke dingen die je daar mee maakt dan zijn de 4 mnd zo om

    Liefs vanuit Oirschot
    Thea xxx
  7. Stephanie NHTV:
    9 maart 2010
    Hey meis! Goed van je om met de directrice te praten, t voelt echt vervelend he, omdat je neit weet of de cultuur wel zo is, om hierover iets te zeggen. Tenminste zo voelde ik dat. Tis nu 11:11 (haha carnaval?) en ik zit weer zoiets als niets te doen.. Maar dalijk is er een meeting over wat ik de komende tijd ga doen, dus ik hoop dat daar iets uit komt!! Op school zeiden eigenlijk al van te voren dat het meer om de ervaring gaat dan het leren, maar ik dacht toch niet dat het zo 'erg' zou zijn eigenlijk maarja. Wel leuk trouwens van dat kraampje enzo!! En heeeeel goed dat je niet opgegeven hebt, ik ken je eigenljk niet heel goed, maar ik weet dat dat niet bij je zou passen! :) En anders moeten we wat mailen voor steun bij elkaar toch? Ik zou idd graag ook jou 4 wekelijks verslag willen lezen. Je kunt het sturen naar [email protected] :). Succes meis!
  8. Rianne van de Ven:
    9 maart 2010
    Hee Raissa,

    We horen regelmatig van jullie mam hoe het met je gaat daar in het verre Costa Rica! We hadden dan ook al best veel leuke en mooie ervaringen over je gehoord. Ook de foto's zijn prachtig. En ja...soms zit het mee, maar soms zit het even tegen. Laten we hopen dat het nieuwe plan van aanpak gaat werken. Je bent nog maar pas daar, wie weet wat er voor jou daar nog allemaal te beleven valt.Succes de komende 4 maanden. Het komt vast allemaal goed!!!
  9. Martijn:
    9 maart 2010
    Helaas ben je, en ik weet precies wat je bedoelt en hoe je je voelt, op een lange afstand, ver weg van huis, geneigd de bevolking, het land of de plaats de schuld te geven van iets wat niet naar je zin gaat.

    Een verweggiestan zijn is vaak erg leuk, maar op sommige momenten niet. Op die momenten sta ik ook vaak in mijn gedachte al bij Hato airport. En dan? Dan heb je waarschijnlijk spijt over een paar jaar dat je niet nog even hebt doorgezet.
  10. hugo:
    9 maart 2010
    he raissa, goed bezig daar zie ik wel. en ja je moet niet te hoge verwachtingen hebbe van een stage hoor, ik denk dat alleen maar moeilijkheden oplevert voor een strever zoals jij. Probeer gewoon leuke mensen te ontmoeten en positieve dingen te halen uit andere zaken als je stage tegenvalt. je kunt je wel helemaal aan zoiets vastklampen maar dat heb je toch nooit volledig zelf in de hand. Probeer dus leuke dingen te doen en leuke ervaringen op te doen, dat lukt vast wel. nou ik spreek je snel wel weer een keer. x vanuit het geweldige Brazilie !!
  11. Raissa:
    11 maart 2010
    I woke up today with this feeling,
    That better things are coming my way,
    And if the sunshine has a meaning,
    Telling me not to let things get in my way.

    When the rainy days are dying,
    Gotta keep on keep on trying,
    All the bees and birds are flying
    Never let go gotta hold on in,
    Non-stop till the break on dawn'in,
    Keep movin', Don't stop rocking.

    Get on up, When you're down,
    Baby take a good look around,
    I know it's not much, But it's okay,
    But keep on movin' on anyway.

    Feels like I should be screaming,
    Trying to get through to my friends,
    Sometimes it feels that life has no meaning,
    But I know things will be alright in the end.
  12. Melanie:
    11 maart 2010
    He meis. Heel goed van je dat je niet hebt opgegeven. Ook al zit het niet altijd mee, probeer sterk te blijven, want als je nu opgeeft.. krijg je er (denk ik) enorme spijt van! Geniet maar van de tijd dat je daar zit, want voor je het weet zit je weer in NL in de studieboeken.. haha! Liefs
  13. Kevin:
    11 maart 2010
    Five - Keep on movin' :) Leuk nummer!
  14. Romy:
    15 maart 2010
    Lieve Raissa
    Ik hoop dat je het toch een beetje naar je zin hebt! Ik hoop je na je stage snel weer is te zien:)
    Have fun nog !

    kusjes